Vrinden.

Manny Ramirez.

Dit is m.

Het honkbalseizoen is inmiddels afgelopen, maar deze man heeft er eigenhandig voor gezorgd dat de (kwakkelende) LA Dodgers alsnog (ok, bijna dan...) naar de play offs gingen.

Voordat hij in LA aankwam is Manny met veel gedoe weggestuurd bij de Red Sox (volgens mij...) omdat hij o.a. na het winnen van éen van de World Series niet kwam opdagen in het Witte Huis om de president een hand te geven. Had ie eigenlijk toch geen zin in...Manny dus. Sensatie.

Toen hij bij de Dodgers speelde zijn Daan en ik uitgenodigd door de William Morris Agency om in hun sky-box deze baseball-legend live in aktie te zien.

Wat gaaf was dat.

...de William Morris Agency: http://www.wma.com/ de absolute powerhouse op het gebied van 'packaging' van programmas hier in Hollywood. Ze brengen formats en showrunners etc. bij elkaar. Ze runnen 'The Agency' alsof het een sekte is. Alles draait om informatie: welke zender is waarnaar op zoek, wat zijn de dreigende ontslagen of veranderingen bij de zenders, wat zijn de 'hot'- producers van dit moment, de formats die gepitched worden etc. etc. William Morris is de spin in het web van de intelligence.

Een fenomeen trouwens dat ik nog nergens anders in de wereld ben tegengekomen- dat tv producenten werken met agents. Moet ik eerlijk gezegd ook wel aan wennen; gelukkig zijn we een grote klant van hen. Door het succes van 3Ball gaan voor mij als CEO/Founder van EYEWORKS de red carpets uit, maar het blijft voor mij een rare snuiter die agency. Ze controleren de markt, terwijl ik dat in wezen liever zelf wil doen. Het is wel het summum van de American Dream; iedereen die er nu als agent werkt, is ooit- geen uitzonderingen- op de mail room begonnen, de postkamer dus.

Jeff, die bij ons werkt, heb ik overgenomen van William Morris. Ik heb het eerst keurig gevraagd en kreeg toestemming...

Ook Jeff is daar trouwens begonnen op de mailroom, terwijl hij al advocaat was toen hij daar begon (!!)Je moet dus heel graag willen....

Anyway..

Wij dus in de box bij de Dodgers- met 'buyers' (zenders) en klanten van William Morris Agency. Dus wat producers, 'on screen talent' en een wannabee comediennne uit de UK, een vrolijke mix.

Het gaat er dan 'relaxed' aan toe. Jeans, basebalcaps, bier en hotdogs. En lobby en gelul. Voor Daan en mij heel leuk, ook omdat het allemaal nieuw was en we dus allemaal nieuwe mensen hebben leren kennen.

Waaronder Maira (zie foto) en David. Op zich is het eerste contact altijd leuk, want Amerikanen vinden het fantastisch en kunnen bijna niet voorstellen dat we met het hele gezin de halve wereld over zijn gekomen om in Los angeles te komen wonen. Met de kids nog wel!

Al snel gaat het gesprek dan over de scholen voor de kinderen (iets wat eigenlijk altijd in het begin van een gesprek benoemd wordt...) en voordat we het wisten zaten we met Maira en David te lullen en spraken we af om snel met elkaar te eten.

Dat etentje was gister....en

...De Dodgers game was 9 weken geleden (!!). Jaja, druk druk.

Zíj is Maira Suro en werkt als Senior Vice President etc. etc. bij de zender MTV , nadat ze weggegaan is als partner van de filmregisseur Francis Ford Coppola.

Híj is David Garfinkle, televisie producent en creator van onder andere de drama-serie The 4400, ook in Nederland op de buis.

Uiteindelijk stond (via assistenten uiteraard) onze dinnerdate dus vast: We hadden afgesproken in Brentwood in de Brentwood Lounge & Restaurant.

Daan en ik waren er keurig om half 8.

Volle bak. Leuke tent, zeer geanimeerd met allemaal mensen uit Brentwood (waar Barbra Streisand oa woont...).

Wij waren als eerste; Daan en ik aan tafel.

Ik zie tien minuten later David en Maira binnenkomen. David voorop, deur door, restaurant in, kijkt om zich heen en....loopt vol overtuiging naar een tafeltje 4 meter verderop en groet 2 mensen alsof het hun beste vrienden zijn.

Het koppel kijkt wat verbaasd en ik zie die mensen denken.. ;

'Wie zijn dat ook alweer, ja...zijn dat niet...? Nee, geen idee, maar ze zijn hartelijk, misschien ben ik het even kwijt, maar ik speel maar mee, misschien schiet het me te binnen...?!!". Koppel staat op, een warme omhelzing volgt.

Maar tijdens de omhelzing (echt waar!!) voelt David nattigheid als hij mij in zijn ooghoeken ziet zitten...

Ai... denkt hij. Ik sta met de verkeerde in mijn armen...

Daan en ik kwamen niet meer bij van het lachen. Wat een pannekoek..

Hollywood ten top! We hebben er enorm om gelachen en verder een fantastische avond gehad. We zijn aanstaande zaterdag bij ze uitgenodigd om te eten en te pokeren (?) met hun andere 'vrienden' en ze vroegen aan het einde van het diner of we met een groep mee gingen skieen eind Februari.

Ik twijfel..

Laten we eerst even kijken of ze ons de volgende keer herkennen...